Adios Chimbote!
Blijf op de hoogte en volg Joris
07 Juni 2013 | Peru, Cuzco
Vanuit de bus van Lima naar Cuzco is hier weer een update van mijn reis. Afgelopen maandagnacht zijn we uit Chimbote vertrokken, ons project is nu afgelopen. De afgelopen maand (het vorige reisverslag is toch wel lang geleden) hadden we het behoorlijk druk: het grootste deel van de tijd waren we bezig met het voorbereiden en geven van de lessen. De laatste vier weken zijn de thema's 'sociale verantwoordelijkheid' (waarbij we de eerste week belangrijke wereldwijde thema's behandelden en de tweede week de studenten lieten werken aan posters met oplossingen voor een probleem in Chimbote (dat ze zelf hadden uitgekozen)) en persoonlijke ontwikkeling aan bod gekomen. De week hierna was het alweer de afscheidsweek. Hierin hadden we geen inhoudelijke thema's meer om te behandelen, maar blikten we terug op de laatste twee maanden en hadden we uitgebreid tijd voor afscheid, met een video die we voor elke klas hadden gemaakt en een moment voor alle leerlingen om briefjes naar ons te schrijven. Maar we hadden ook een aantal verrassingen die week: een aantal klassen had een verrassingsfeestje voorbereid met eten, drinken en muziek. De klas die het grootst had uitgepakt had dit alleen een week te vroeg gedaan: ze dachten dat de één na laatste les de laatste zou zijn. Toen we met z'n vieren (een aantal klassen doen we met z'n vieren ipv in tweetallen) het lokaal in liepen, klaar om onze normale les af te draaien, werden we ontvangen met een erehaag van langwerpige ballonnen, waarna eten en drinken werden uitgedeeld, speeches werden gehouden door studenten en liedjes werden gezongen. We kregen zelfs elk een fles Peruaanse wijn. Hierna werd er salsa opgezet en hadden we nog even tijd om te dansen. Alles was strak georganiseerd door de klas, van onze normale les kwam dus niks meer terecht.
Buiten ons drukke lesschema hadden we gelukkig ook nog tijd voor andere dingen. Zo hadden we vier weken geleden een conferentie in Lima met andere AIESEC'ers, met lezingen met thema's als motivatie, leiderschap en prioriteiten stellen. Ook was er tijd om de AIESEC'ers die we de eerste twee weken hadden ontmoet weer eens te zien en nieuwe mensen te ontmoeten. Voor ons was dit wel een welkome afwisseling van de hele tijd met z'n vieren in Chimbote zitten, we voelden ons even weer in de bewoonde wereld. Vooral met Richard, die ook in de organisatie van EduAction zit, kon ik het goed vinden.We vonden allebei niet alle bijeenkomsten even interessant, op de zondagmiddag zaten we dus samen buiten een biertje te drinken en te tafeltennissen.
De keren dat we het weekend in Chimbote bleven gingen we meestal uit in de avond, met mensen van Gerdau (het bedrijf dat het project voor een deel sponsort), leerlingen of AIESEC'ers die af en toe vanuit Lima langskwamen om bij het project te kijken (hierdoor was het soms wel druk in huis, op één moment waren we met z'n negenen en was de slaapruimte helemaal volgestouwd met extra bedden). M'n salsapasjes heb ik ondertussen al aardig onder de knie, ik heb het idee dat ik nu aardig kan meekomen. Het helpt ook dat ik veel oefen met Juliana (één van de andere drie docenten van het project, uit Brazilië), waar ik sind eind april wat mee heb. Sindsdien hebben we het erg leuk samen, wel een gek idee dat we over een week aan andere kanten van de wereld zitten.
De laatste bleven de coördinator van het project in heel Zuid-Amerika (Lucas) en zijn vriendin (Francesca, die ook aan het project werkt) een weekje slapen. Ik was voor een week even niet de enige man in huis, wat wel een welkome afwisseling was. Met hen organiseerden we het één na laatste weekend een conferentie met van elke klas die we les gaven zo'n 2-3 leerlingen, in totaal een groep van zo'n 50. Hiermee hebben we, na wat kennismakingsactiviteiten, geskyped met groepen leerlingen van dit project in Brazilië en Uruguay. De leerlingen stelden over en weer vragen en er werd van beide kanten wat over het project daar verteld. Ik mocht bij het gesprek met Uruguay een speech houden over EduAction hier, waar ik na afloop complimenten over kreeg dat het een goede speech was en in goed spaans.
Zo'n twee weken geleden was ik een beetje ziek (ik voelde mij een avond niet zo lekker en had hoofdpijn) en maakte ik nog een cultuurschokje mee: ze zijn hier gewend om bij elke klacht meteen naar de dokter/het ziekenhuis te gaan, m'n huisgenoten en de buurvrouwen deden dus hun uiterste best om mij over te halen om naar de dokter te gaan. Ik vond het overdreven en wilde dit dus niet, maar het kostte wel wat moeite om dit uit te leggen. Na een nachtje slapen voelde ik mij een stuk beter en de volgende dag was ik weer fit genoeg om les te geven.
Moederdag was hier heel groot: overal in de stad hingen posters en versieringen, restaurants waren in thema, op de scholen werd geen les gegeven en er waren veel evenementen. We waren die dag op één van onze scholen om hun moederdagevenement bij te wonen. Alle leerlingen van de hogere klassen waren in pak, en voor een groot publiek van leerlingen en moeders werden toneelstukjes, komische acts en dansen opgevoerd. Er was zelfs een mexicaanse mariachi-band ingehuurd. Op een lange tafel stonden enorme pakketten met bloemen, chocola en andere cadeaus, voor elke aanwezige moeder één.
Het afgelopen weekend (ons laatste in Chimbote) maakten we nog een uitstapje naar een klein plaatsje, Moro, dat bij Chimbote in de buurt ligt. We hebben daar lekker gelunched in een restaurant, waar ik voor het eerst Cuy, oftewel geroosterde cavia, heb geprobeerd. Deze Peruaanse delicatesse smaakt een beetje als kip, maar het vlees is wat slijmerig. Verder is het nogal grafisch: je krijgt de hele cavia, met kop en al. In de avond maakten we een ritje met de tuktuk naar de top van de heuvel waar Moro onder ligt, vanaf waar we een prachtig uitzicht hadden over vele rijen heuvelruggen, in mist gehuld, bij de rode gloed van de ondergaande zon.
Het project hebben we nu afgesloten, de komende week heb ik nog tijd om wat meer van Peru te zien. Met Juliana en Marina ga ik naar Machu Picchu (en wat oude Inca-steden daar in de buurt) en naar lago titikaka (op de grens met Bolivia), het hoogst gelegen door vrachtschepen bevaarbare meer ter wereld.
We komen nu met de bus (met internet aan boord) aan in Cuzco onze rondreis gaat nu beginnen!
Nog een Portugese toevoeging van Juliana:
Vamos para Cusco agora!!
Buiten ons drukke lesschema hadden we gelukkig ook nog tijd voor andere dingen. Zo hadden we vier weken geleden een conferentie in Lima met andere AIESEC'ers, met lezingen met thema's als motivatie, leiderschap en prioriteiten stellen. Ook was er tijd om de AIESEC'ers die we de eerste twee weken hadden ontmoet weer eens te zien en nieuwe mensen te ontmoeten. Voor ons was dit wel een welkome afwisseling van de hele tijd met z'n vieren in Chimbote zitten, we voelden ons even weer in de bewoonde wereld. Vooral met Richard, die ook in de organisatie van EduAction zit, kon ik het goed vinden.We vonden allebei niet alle bijeenkomsten even interessant, op de zondagmiddag zaten we dus samen buiten een biertje te drinken en te tafeltennissen.
De keren dat we het weekend in Chimbote bleven gingen we meestal uit in de avond, met mensen van Gerdau (het bedrijf dat het project voor een deel sponsort), leerlingen of AIESEC'ers die af en toe vanuit Lima langskwamen om bij het project te kijken (hierdoor was het soms wel druk in huis, op één moment waren we met z'n negenen en was de slaapruimte helemaal volgestouwd met extra bedden). M'n salsapasjes heb ik ondertussen al aardig onder de knie, ik heb het idee dat ik nu aardig kan meekomen. Het helpt ook dat ik veel oefen met Juliana (één van de andere drie docenten van het project, uit Brazilië), waar ik sind eind april wat mee heb. Sindsdien hebben we het erg leuk samen, wel een gek idee dat we over een week aan andere kanten van de wereld zitten.
De laatste bleven de coördinator van het project in heel Zuid-Amerika (Lucas) en zijn vriendin (Francesca, die ook aan het project werkt) een weekje slapen. Ik was voor een week even niet de enige man in huis, wat wel een welkome afwisseling was. Met hen organiseerden we het één na laatste weekend een conferentie met van elke klas die we les gaven zo'n 2-3 leerlingen, in totaal een groep van zo'n 50. Hiermee hebben we, na wat kennismakingsactiviteiten, geskyped met groepen leerlingen van dit project in Brazilië en Uruguay. De leerlingen stelden over en weer vragen en er werd van beide kanten wat over het project daar verteld. Ik mocht bij het gesprek met Uruguay een speech houden over EduAction hier, waar ik na afloop complimenten over kreeg dat het een goede speech was en in goed spaans.
Zo'n twee weken geleden was ik een beetje ziek (ik voelde mij een avond niet zo lekker en had hoofdpijn) en maakte ik nog een cultuurschokje mee: ze zijn hier gewend om bij elke klacht meteen naar de dokter/het ziekenhuis te gaan, m'n huisgenoten en de buurvrouwen deden dus hun uiterste best om mij over te halen om naar de dokter te gaan. Ik vond het overdreven en wilde dit dus niet, maar het kostte wel wat moeite om dit uit te leggen. Na een nachtje slapen voelde ik mij een stuk beter en de volgende dag was ik weer fit genoeg om les te geven.
Moederdag was hier heel groot: overal in de stad hingen posters en versieringen, restaurants waren in thema, op de scholen werd geen les gegeven en er waren veel evenementen. We waren die dag op één van onze scholen om hun moederdagevenement bij te wonen. Alle leerlingen van de hogere klassen waren in pak, en voor een groot publiek van leerlingen en moeders werden toneelstukjes, komische acts en dansen opgevoerd. Er was zelfs een mexicaanse mariachi-band ingehuurd. Op een lange tafel stonden enorme pakketten met bloemen, chocola en andere cadeaus, voor elke aanwezige moeder één.
Het afgelopen weekend (ons laatste in Chimbote) maakten we nog een uitstapje naar een klein plaatsje, Moro, dat bij Chimbote in de buurt ligt. We hebben daar lekker gelunched in een restaurant, waar ik voor het eerst Cuy, oftewel geroosterde cavia, heb geprobeerd. Deze Peruaanse delicatesse smaakt een beetje als kip, maar het vlees is wat slijmerig. Verder is het nogal grafisch: je krijgt de hele cavia, met kop en al. In de avond maakten we een ritje met de tuktuk naar de top van de heuvel waar Moro onder ligt, vanaf waar we een prachtig uitzicht hadden over vele rijen heuvelruggen, in mist gehuld, bij de rode gloed van de ondergaande zon.
Het project hebben we nu afgesloten, de komende week heb ik nog tijd om wat meer van Peru te zien. Met Juliana en Marina ga ik naar Machu Picchu (en wat oude Inca-steden daar in de buurt) en naar lago titikaka (op de grens met Bolivia), het hoogst gelegen door vrachtschepen bevaarbare meer ter wereld.
We komen nu met de bus (met internet aan boord) aan in Cuzco onze rondreis gaat nu beginnen!
Nog een Portugese toevoeging van Juliana:
Vamos para Cusco agora!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
