Pepernoten in Peru

Hoi allemaal,

Na drie weken is hier eindelijk weer een reisverslag. De afgelopen drie weken waren erg druk, eerder was ik er dus nog niet aan toe gekomen. Ondertussen heb ik al zo'n veertig keer voor de klas gestaan, onze week zit behoorlijk vol!
We doen het project bij vijf verschillende scholen in Chimbote. Er is een duidelijk verschil tussen de goede scholen en de minder goede: één school heeft een mooi aangelegde binnenplaats met bomen, doeltjes, een basketbalveldje en nog wat materialen, terwijl bij een andere de binnenplaats een zandbak is en de wc's ontzettend vies zijn. Voor een deel ligt het ook aan de directeuren volgens mij: bij één 'arme' school hebben we veel problemen omdat de directeur niks voor ons regelt en afspraken vergeet. Maar bij de andere scholen zijn erg enthousiast en blij dat we het project bij ze doen.
Over de lessen: we hebben elke week een thema, dat we gedurende de week behandelen we bij elk van onze klassen (zo'n 13, met elk zo'n 30 leerlingen) behandelen. Tot nu toe hebben we culturele diversiteit, leiderschap en duurzaamheid behandeld. De leerlingen zitten allemaal in de laatste klas van de middelbare school hier, ze zijn een jaar of 15-16. Om de aandacht van deze pubers erbij te houden zijn de lessen erg interactief en wisselen we veel af tussen voor de klas staan en samen een activiteit/spel te doen.

De tweede week hadden we een 'global village', waarbij we aan de hand van foto's wat over onze landen vertelden. We maakten ook allemaal een typisch gerecht van ons land, ik had besloten om pepernoten te maken. Dat viel nog niet mee hier: speculaaskruiden zijn natuurlijk niet te koop, maar met kaneel, nootmuskaat, kruidnagel en anijs (de laatste twee moest ik zelf fijnmalen) kwam ik enigszins in de buurt. Het idee dat Nederland voor de helft onder zeeniveau ligt vonden de meesten erg raar, net als dat je in in de winter af en toe over de meren en de grachten door het land kan schaatsen.

Het is voor mij als lange, blonde westerling wel een hele ervaring om rond te lopen door de scholen. Veel scholieren hebben nog nooit anders dan Peruanen gezien, voor hen ben ik dus een soort alien. De eerste paar dagen werd ik van alle kanten aangestaard, wilden kinderen aan mijn haar zitten en werd mij zelfs om handtekeningen gevraagd. We hebben voor het project allemaal een nieuw facebook-account aangemaakt, deze werden al snel overspoeld met vriendschapsverzoeken en berichten van de leerlingen. Inmiddels hebben we allemaal zo'n 400 leerlingen op ons account en is de chat niet meer bij te houden.
Mijn Spaans gaat ook nog steeds hard: de eerste paar lessen leerde ik min of meer mijn tekst uit mijn hoofd, maar nu lukt het aardig goed om het verhaal spontaan voor de klas te houden.

Buiten de lessen om zien we sommige mensen van de scholen ook nog; zo ging ik een avond met de directeur van één van de scholen mee naar een voetbalavond van zijn vriendengroep, gingen we naar een karaokebar met de jeugd van de lokale afdeling van de Rotaryclub (waar we ook een avondje langs waren geweest) en weer met een andere gingen we naar 'Asu Mare', een komische Peruaanse film die hier helemaal in is (ze gebruikten wel veel 'jerga' (woorden die alleen in Peru worden gebruikt), maar toch kon ik het goed volgen).

Afgelopen weekend hadden we ons eerste uitstapje uit Chimbote met de groep naar Trujillo, de oude hoofdstad van Peru. We bezochten de huaca del Sol & del Luna, twee oude tempels van de Moche-beschaving, die hier voor de Inca's leefde. Erg interessant om te zien, en om de verhalen te lezen. Het meest apart vond ik de rituelen die ze hadden om de goden tevreden te houden: als er een grote misoogst was geweest, of een grote natuurramp, werd er een gevecht gehouden tussen twee jonge mannen uit het dorp. De verliezer (degene die als eerste zijn helm verloor) werd daarna in de tempel aan de goden geofferd.
Behalve oude tempels hebben ze in Trujillo ook zee en strand, waar we zaterdag heen zijn gegaan en hebben gesurft! Ik was het gelukkig nog niet verleerd van Costa Rica, terwijl het voor Juliana, Marina en Carolina de eerste keer was en ze er meer moeite mee hadden.
Voordat we terugkeerden naar Chimbote gingen we nog naar een lunch van een sportgala mede-georganiseerd door de moeder van Ana. Tijdens het eten deden verschillende dansgroepen een optreden, waaronder één met een traditionele Peruaanse dans waar je erg snelle voeten voor nodig hebt, en waarbij aan het eind een zeer goed gedresseerd paard meedanste.

Komend weekend gaan we weer even terug naar Lima, voor een congres en om iedereen daar weer even te zien. Maar daarvoor eerst morgen mijn verjaardag vieren! We gek om dat nu aan de andere kant van de wereld te doen, maar het is nog steeds gezellig met de groep dus ik verwacht dat het ook hier een leuke dag wordt!