Als een antropoloog/diplomaat in Oddar Meanchey

Afgelopen woensdag ging ik voor het eerst de provincie Oddar Meanchey in. We vertrokken 's ochtends vroeg met de chauffeur, Vira (mijn vertaler) en Loeup, iemand van kantoor die ook in Samrong moest zijn. Het grootste deel van de reis, die iets meer dan twee uur duurde, heb ik met Vira gepraat, die vanalles vertelde (oa over Cambodja) en veel over Nederland vroeg. Hij is net klaar met z'n bachelor Engels en wil in januari met z'n master beginnen. Eenmaal aangekomen in Samrong (de hoofdstad van de provincie, al is het nog steeds een dorp) gingen we eigenlijk meteen door naar mijn eerste afspraak, op de varkensboerderij. Leuk om 'm ook eens in het echt te zien! Er waren net een boel nieuwe biggetjes geboren, ze waren zo'n drie dagen oud toen ik langskwam. Heel erg schattig dus, al krijsten ze wel heel hard (als.. een speenvarken?) toen ze hun inenting kregen. Hierna gingen we door naar een dorp in de buurt, waar ik een lokale boer(in) interviewde over hoe zij haar varkens hield. Ze kon alleen geen woord Engels, dus alles ging via Vira. Volgens mij kwamen er niet vaak westerlingen in dat dorp; al snel kwamen wat nieuwsgierige dorpelingen kijken wat er gebeurde. Ik voelde mij daar wel echt een antropoloog. Die middag, na weer Cambodjaans te hebben gelunched, ging ik op bezoek bij een andere NGO die ook varkensboeren ondersteunde in dat gebied. 's avonds zijn we uit eten gegaan met Edgar, Vira en nog twee mensen van kantoor. Cambodjaans bier gedronken (ze doen er hier ijsblokjes in...) en veel gelachen. Die avond heb ik heerlijk geslapen in mijn kamer in een vijfsterrenhotel met uitzicht over de sawa's en een warme douche! (Die mis ik in Siem Reap helaas.)

Donderdag was een erg volle dag. Om 08:30 had ik een afspraak met iemand van weer een andere NGO actief in het gebied. Hij kon redelijk Engels, maar we hadden Vira wel af en toe nodig. Wat trouwens wel gek was toen ik het kantoor binnenliep; ik voelde iets kraken onder mijn voet, als een walnoot, en voelde daarna iets aan mijn been. Er bleek zich een hele grote zwarte kever zich te hebben vastgebeten in mijn broek, die we daarna met veel moeite loskregen. Na dit gesprek gingen we meteen door naar het hoofd van 'Animal health and production' van de provincie. We werden ontvangen in zijn redelijk luxe kantoor met een grote houten tafel. Hij bleek alleen geen Engels te kunnen, dus vervolgens heb ik een uur via Vira met hem gepraat. Nu voelde ik mij weer net een diplomaat. Terug op kantoor heb ik nog snel wat aantekeningen kunnen uitwerken van de gesprekken waarna we gingen lunchen. Voor mij een moment om weer even op adem te komen. Na de lunch gingen we door naar een grotere varkensboerderij in Bantaey Meanchey, een provincie ten westen van Oddar Meanchey. De rit duurde ongeveer een uur, en de rit zelf vond ik eigenlijk nuttiger dan het bezoeken van de boerderij; Sarin (één van de mensen die de varkensboerderij van ICS hadden opgezet) vertelde onderweg veel nuttige dingen, dus heb veel aantekeningen gemaakt. Na de boerderij werd ik meteen teruggereden naar Siem Reap, waar ik net op tijd was voor mijn skypeafspraak met Joyce. Hierna kon ik even stoom afblazen bij Bokator; aan het eind van die les hebben we veel spieroefeningen gedaan (bijvoorbeeld één waarbij je met je rug op de grond ligt, leunt op je ellebogen en je benen net iets boven de grond laat zweven. Na dit een tijdje vol te hebben gehouden en je buikspieren beginnen te trillen komt Teven (Say's voornaam) langs met een stootkussen om je een paar flinke klappen op je buik te geven (terwijl je je benen nog steeds omhoog houdt), om je buikspieren te harden). Maar daarvoor ook nog mijn eerste elleboogtechnieken geleerd.

Op vrijdag werd ik om 8u al wakker gebeld door Vira, iets over documenten die vertaald moesten worden. Fijn dat hij zo fanatiek is, maar ik had nog wel iets langer willen blijven liggen. Daarna ben ik maar naar kantoor gegaan en heb mijn aantekeningen van de twee dagen ervoor nog even uitgewerkt. Ik was niet heel productief die dag, dus ik ben maar wat eerder gestopt om nog even langs Enkosa River School te gaan. Oud-volgers van http://mariannecambodja.waarbenjij.nu hebben hier al veel over gehoord, ik wilde Marianne's school zelf ook wel even bekijken. Monnik Yorn begroette mij meteen bij de ingang, hij vond het erg leuk dat ik langskwam. Voor het schooltje stonden nog de vier banken die door Marianne waren gedoneerd, met haar naam erop. Binnen in hun nieuwe kantoortje vertelde Yorn dat het goed gaat met de school; ze hebben ongeveer drie keer zoveel leerlingen als een jaar geleden en willen nu uitbreiden naar een nieuwe locatie, bij een tempel 400m verderop. Ook is hij al bezig met andere projecten in dorpjes buiten Siem Reap. Verder leidde hij mij nog even rond langs het schooltje en de tempel, waar we samen drie buigingen naar de Boeddha maakten. Aan het eind heb ik nog even gepraat met wat schoolkinderen die graag hun netgeleerde Engels op mij oefenden.
Na de Bokatortraining (waar ik weer veel elleboogtechnieken heb geoefend, die erg zwaar zijn om de toen maar volgens Teven ook heel effectief) heb ik nog wat langer met Teven gepraat, wat erg leuk&interessant was. Hij vertelde dat hij elke ochtend en avond mediteert en leerde mij hoe je 'power meditation' doet. Hij zei dat meditatie goed voor je geest en je hart is, dat het belangrijk is om je lichaam, geest en hart in balans te houden. En het is goed voor iedereen; "there is no Christian breath or Buddhist breath, you just breathe". Ook hebben we het over boosheid gehad: sommige mensen kroppen het heel erg op (Veel Cambodjanen hebben ook de neiging altijd te blijven glimlachen) wat niet goed voor je is, maar alles er meteen uit gooien is ook niet goed. Hij zei dat je je boosheid moet voelen, op je adem moet letten en proberen te begrijpen waar het vandaan komt. Maar soms kan je boosheid uiten ook goed zijn. Ik vertelde dat ik de volgende dag naar Angkor Wat ging, Teven zei dat in de tempel veel afbeeldingen zijn van oude veldslagen, waarbij de krijgers Bokator-technieken gebruiken om de tegenstander te verslaan. Hij zei dat hij er zelf wel eens heengaat om nieuwe technieken te leren, de volgende dag heb ik daar dus extra op gelet.

Dit verslag wordt nu al aardig lang, dus ik knip hem hier in tweeën. In het volgende deel komt afgelopen weekend!